Σοκολά,Θησείο 2η παρουσίαση 2/12/17
Σοφία Χαμεζοπ ούλου
ΛΙΓΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΕΤΣΙ
Φίλες και Φίλοι!
Η βραδιά απόψε ανήκει στην Λαμπρινή.
Την δική μας Λαμπρινή και την απόπειρά της να μας κοινωνήσει σκέψεις, ιδέες ή όπως εκείνη το λέει "λίγες γραμμές... έτσι...'
Άλλωστε ατό το βιβλίο το αφιερώνει σε όλους μας.Γι' αυτό γράφτηκε. Για να μείνει στο χαρτί.
Για την ίδια την φίλη μας δεν νομίζω πως χρειάζεται να πούμε πολλά. Λίγο ως πολύ γνωστ΄μάςείναι.
Διακριτική, σεμνή, ολιγόλογη και με μια ματιά υψηλής αισθητικής, μέσα από την οποία διαφαίνεται η επιρροή της τόσο από τη μουσική,όσο και από την συνάφειά της με τα παιδιά.
Και επειδή, λοιπόν τα παιδιά βαριούνται εύκολα, το βιβλίο το οποίο κρατούσε στα χέρια μας είναι ακριβώς έτσι: Μια δωρικά λιγόλογη καταγραφή στιγμών, που η συντομία τους σε ξεκουράζει.
Οι στιγμές της Λαμπρινής,συνοδευμένες από εξαιρετικές εικόνες, σε κάνουν να αναρωτιέσαι για την αμφίδρομη σχέση τους...
Οι εικόνες γεννούν τις σκέψεις ή οι σκέψεις αναζητούν ανάλογες παραστάσεις;
Στην απαρχή του βιβλίου γράφει η Λαμπρινή:
"Ευχάριστο είναι... να γράφεις ό,τι θες... ένα από τα πλεονεκτήματα αυτού του βιβλίου.... αλλού θα ήσουν εγκλωβισμένος στο θέμα σου, στην κυρίως ιδέα σου... εδώ γράφεις ό,τι θες... όπως ακριβώς κάνω τώρα...'
Σε αυτά λοιπόν τα λόγια έγκειται η σημασία ολόκληρης της Συλλογής.
Η ποιητικότητά της δεν είναι τίποτε άλλο από την αυθόρμητα ευαίσθητη πνοή, που διακατέχει την φαντασία της.
Ξεκινά την συλλογή της με την περιγραφή μια ολόκληρης ημέρας.
Πρωί,μεσημέρι, βράδυ... καληνύχτα!
Διαθέσεις ψυχικής καθημερινότητας, που μάς θυμίζουν δικές μας μέρες και νύχτες.
Ξεχώρισα δύσκολα κάποια από τα διαμαντάκια της για την αποψινή παρουσίαση,
.......................
από τεχνικής άποψης τα γραπτά της δεν ακολουθούν κανόνες.
Άναρχα πεσμένες λέξεις, φράσεις, που η γοητεία τους κρύβεται στον αυθόρμητο του χαρακτήρα τους,
Αγαπά τα σημεία στίξης και τα χρησιμοποιεί πολύ σωστά. Με ιδιαίτερη αδυναμία στα αποσιωποιητικά, που μας δείχνουν πότε απορία, πότε δισταγμό και σχεδόν πάντα κρυφή συνέχεια.
Ερωτηματικά και θαυμαστικά επίσης άφθονα.
Οι εικόνες που χρησιμοποιεί οπτικοποιούν την εμβάθυνση, γλυκαίνοντας και τα μάτια εκτός από την ψυχή μας.
Ολοκληρώνοντας τη συλλογή μάς αφήνει με την αίσθηση ότι "κρυφοδιαβάσαμε' ένα μυστικό ημερολόγιο.
Σαν εφηβικό! Σαν απαντήσεις σε νεανικό λεύκωμα με ερωτήσεις όπως:
"Τι εστί έρως, φιλία, νοιάξιμο" ή τι θα γίνω αμα ΔΕΝ μεγαλωσω...
Δεν ξέρω αν η Λαμπρινή επιδιώκει τίτλους ποιητικής άριστης, τη διαβεβαιώνουμε όμως πως μας κερφίχει με την αμεσότητά, την απλότητα και την τρυφερότητα που αποπνέει η συλλογή της, που ευτυχώς...
Μας το υπόσχεται στο τέλος του βιβλίου...
Διακριτική, σεμνή, ολιγόλογη και με μια ματιά υψηλής αισθητικής, μέσα από την οποία διαφαίνεται η επιρροή της τόσο από τη μουσική,όσο και από την συνάφειά της με τα παιδιά.
Και επειδή, λοιπόν τα παιδιά βαριούνται εύκολα, το βιβλίο το οποίο κρατούσε στα χέρια μας είναι ακριβώς έτσι: Μια δωρικά λιγόλογη καταγραφή στιγμών, που η συντομία τους σε ξεκουράζει.
Οι στιγμές της Λαμπρινής,συνοδευμένες από εξαιρετικές εικόνες, σε κάνουν να αναρωτιέσαι για την αμφίδρομη σχέση τους...
Οι εικόνες γεννούν τις σκέψεις ή οι σκέψεις αναζητούν ανάλογες παραστάσεις;
Στην απαρχή του βιβλίου γράφει η Λαμπρινή:
"Ευχάριστο είναι... να γράφεις ό,τι θες... ένα από τα πλεονεκτήματα αυτού του βιβλίου.... αλλού θα ήσουν εγκλωβισμένος στο θέμα σου, στην κυρίως ιδέα σου... εδώ γράφεις ό,τι θες... όπως ακριβώς κάνω τώρα...'
Σε αυτά λοιπόν τα λόγια έγκειται η σημασία ολόκληρης της Συλλογής.
Η ποιητικότητά της δεν είναι τίποτε άλλο από την αυθόρμητα ευαίσθητη πνοή, που διακατέχει την φαντασία της.
Ξεκινά την συλλογή της με την περιγραφή μια ολόκληρης ημέρας.
Πρωί,μεσημέρι, βράδυ... καληνύχτα!
Διαθέσεις ψυχικής καθημερινότητας, που μάς θυμίζουν δικές μας μέρες και νύχτες.
Ξεχώρισα δύσκολα κάποια από τα διαμαντάκια της για την αποψινή παρουσίαση,
.......................
από τεχνικής άποψης τα γραπτά της δεν ακολουθούν κανόνες.
Άναρχα πεσμένες λέξεις, φράσεις, που η γοητεία τους κρύβεται στον αυθόρμητο του χαρακτήρα τους,
Αγαπά τα σημεία στίξης και τα χρησιμοποιεί πολύ σωστά. Με ιδιαίτερη αδυναμία στα αποσιωποιητικά, που μας δείχνουν πότε απορία, πότε δισταγμό και σχεδόν πάντα κρυφή συνέχεια.
Ερωτηματικά και θαυμαστικά επίσης άφθονα.
Οι εικόνες που χρησιμοποιεί οπτικοποιούν την εμβάθυνση, γλυκαίνοντας και τα μάτια εκτός από την ψυχή μας.
Ολοκληρώνοντας τη συλλογή μάς αφήνει με την αίσθηση ότι "κρυφοδιαβάσαμε' ένα μυστικό ημερολόγιο.
Σαν εφηβικό! Σαν απαντήσεις σε νεανικό λεύκωμα με ερωτήσεις όπως:
"Τι εστί έρως, φιλία, νοιάξιμο" ή τι θα γίνω αμα ΔΕΝ μεγαλωσω...
Δεν ξέρω αν η Λαμπρινή επιδιώκει τίτλους ποιητικής άριστης, τη διαβεβαιώνουμε όμως πως μας κερφίχει με την αμεσότητά, την απλότητα και την τρυφερότητα που αποπνέει η συλλογή της, που ευτυχώς...
Σ Υ Ν Ε Χ Ι Ζ Ε Τ Α Ι
Μας το υπόσχεται στο τέλος του βιβλίου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου