24/11/17 Πέραμα, 1η παρουσίαση
Δήμητρα Σαβά ρη
Χαίρεται σ΄ όλους σας
Σήμερα μαζευτήκαμε εδώ για να παρουσιάσουμε το βιβλίο της αξιότιμης δεσποινίδος Λαμπρινής Τζούρκα. Την οποία και ευχαριστώ που μου έκανε την τιμή να παρουσιάσω το δημιούργημα της πρώτης συγγραφικής της προσπάθειας.
Τη Λαμπρινή τη γνωρίζω - ή τουλάχιστον - πίστευα ότι τη γνώριζα - πολλά χρόνια. Όταν όμως άρχισα να διαβάζω αυτό το βιβλίο που μού το περέδωσε ένα ωραίο Κυριακάτικο πρωΐνό ανακάλυψα και μία άλλη Λαμπρινή άγνωστη μέχρι τώρα σε μένα με ευαισθησίες, με σκέψεις που ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαμε ανταλλάξει, με στοχασμούς.
Πόσος χρόνος χρειάζεται να περάσει για να ανακαλύψει κανείς την προσωπικότητα του πλησίον του, δεν ξέρω, αλλά σίγουρα ένα ανθολόγημα σκέψεων και μια καταγραφή βιωμάτων ή και όχι απαραίτητα δικών της βιωμάτων όπως μας τα παρουσιάζει σ' αυτό εδώ το βιβλίο η αγαπητή Λαμπρινή είναι αυτό που λέει ο λαός για το χαρακτήρα κάποιου..."τον διαβάζεις σαν ανοιχτό βιβλίο'" γιατί έτσι ανακάλυψα την Λαμπρινή.
Και ερχόμαστε στο βιβλίο
Τι βλέπουμε στην αρχή :
Απορίες και ερωτηματικά για το αληθινό και το όμορφο σ. 5
Για τη φιλία τη παλιά και τη νέα όχι την εγωΐστική αλά αυτή που προσφέρει στον άλλον... σ. 6.
Για την ελευθερία και την ειλικρίνεια στις σχέσεις των ανθρώπων σ.9
'Σε άφησα να φύγεις..."
"Το πρόσωπο και το προσωπείον"= όλο
Για την ανάμνηση της αγνότητας στα παιδικά παιχνίδια σ. 10
Για την ομορφιά στις βαθιές ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και τη δυστυχία που πηγάζει από την έλλειψή τους ή την προδομένη μορφή τους σ. 15
Για τα σχέδια και τον οραματισμό που κάνουμε να φτιάξουμε κάτι ή να φτάσουμε κάπου και τον κίνδυνο της αποτυχίας που αναλαμβάνουμε να αντιμετωπίσουμε που μπορεί μεν να την περιμένουμε, αλλά η μαγεία του αγώνα και της προσπάθειας είναι αυτό μάς δίνει τα φτερά να το κάνουμε σ. 17
Για την υπομονή απέναντι σ' αυτούς που αγαπάμε και μάς πληγώνουν σ. 20
Ή την απουσία ενός αγαπημένου προσώπου σ. 20
Για την ανιδιοτελή αγάπη που παραμένει ακέραια μέσα στο χρόνο σ. 21
και σ. 33 "Ακόμα και αν καώ - στο τέλος θα ανθίσω... τέλος..."
Άλλοτε μάς παρακινεί να ονειρευτούμε σαν παιδιά σ. 22
ή να αφήνουμε να μάς φτερώνει η ελπίδα αενάως όπως η εικόνα των Χριστουγέννων κάνει πάντα ένα παιδί να χαίρεται σ.14
Όταν κλείνουμε τα μάτια μας ή τα αφτιά μας στον κίνδυνο που βλέπουμε να απειλεί κάποιον δικό μας από αδιαφορία ή γιατί είμαστε τόσο απασχολημένοι με τα δικά μας κι όταν γυρίσουμε να κοιτάξουμε προς το μέρος του... είναι πια αργά σ. 27
Την αντοχή στις μπόρες της ζωής και ιδίως όταν είμαστε ήδη 'βρεγμένοι' από προηγούμενες μπόρες σ. 29
Στην παράλογη εμπιστοσύνη που δείχνουμε στις ανθρώπινες σχέσεις και μετά τίποτα σ. 31 και 41
Για τα κάστρα και τα αστέρια που ονειρευόμαστε να φτάσουμε στη ζωή μας και που τελικά τα βρίσκουμε στο πρόσωπο ενός ανθρώπου σ. 43
Την ευτυχία όπως την ορίζει:
"Εγώ κι Εσύ και το δικό μας" (η οικογένεια)
Τι θεωρεί λύτρωση: σ.56
'Η καρδιά έσπασε...
Σαν θετικός άνθρωπος λέει:
'Υπάρχει ομορφιά
και στην καταστροφή
αρκεί να την βλέπεις " σ. 60
Για την ανακούφιση που αναζητάμε σε πρόσκαιρα πράγματα που γρήγορα χάνονται σ. 69
Αυτό που παρατηρώ επίσης είναι ότι για να εκφράσει ψυχικές καταστάσεις τις παραλληλίζει με εικόνες από τη φύση ή με νοσταλγικές φωτογραφίες όπως αυτή με το παλιό τρενάκι του Περάματος
Χρησιμοποιεί αντιθέσεις για να δώσει ένταση στο νόημα που θέλει να δώσει όπως - ανθισμένο κόκκινο τριαντάφυλλο σε χιονισμένο τοπίο ή σε ερημικό τοπίο σ.50 σ.77
-παιδί που ατενίζει το μέλλον κρατώντας το χέρι που πατέρα του ενώ πέρα μακριά στον ορίζοντα σχηματίζεται ένα πυρηνικό μανιτάρι σ.77
-το κοριτσάκι που αγκαλιάζει έναν ελέφαντα σ.55
-το χεράκι του μωρού μέσα στα χέρια των γονιών
-Χρησιμοποιεί πολλές παρομοιώσεις και μεταφορές για να ζωντανέψει το λόγο της σ.83
Γενικά:
Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα σε κάποιο διάλειμμα από το φόρτο εργασίας ή σε κάποια βόλτα καθισμένοι σε κάποιο παγκάκι για να στοχαστούμε ελεύθερα
Εγώ εύχομαι τέλος αυτό το βιβλίο να είναι η αρχή μιας συγγραφικής δραστηριότητας κι εγώ να είμαι από τους πρώτους που θα τα διαβάζω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου