Ήμουν στο αυτοκίνητο, όταν το άκουσα. Δεν μπορούσα, να κλάψω με την ησυχία μου. Όλοι, θα με κοίταζαν. (Νόμιζα... ότι όλοι θα με κοίταζαν). Το παιδί που πλησίασε για να καθαρίσει τα τζάμια, το κατάλαβε. Του έκανα νόημα και κατάλαβε. Δεν ήμουν σε θέση να σκεφτώ. Η σκέψη μου πετούσε, στο γιατί; Στο γιατί; Στο γιατί;
Και στο μέλλον αυτών που φταίνε. (Αν φταίνε)....
Τίς πταίει;
Ποιος φταίει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου