Άραγε σημαίνει τίποτε, η πρώτη μέρα του μήνα; Η αυριανή θα φέρει την Άνοιξη, θα φέρει, θα φέρει την elpida, θα φέρει;... Δεν ξέρω ακόμα τι. Ίσως το γράψω, ως το τέλος του μήνα!
Καλόν μήνα!
Καλό Μήνα!
Και... κάθε μέρα του να ξεκινάει με χαμόγελο..!!! :)
Για πολλοστή φορά! Θέλω να συνεχίσω, να σερφάρω!!!! Χαχα... Ευτυχώς, δεν κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε, οπότε... καλό βράδυ, φίλοι... λιγοστοί, αλλά... καλοί....
<3 =καρδούλα του φέις...
Κάποια πράγματα γίνονται κάθε χρόνο. Σαν συνήθεια. Σήμερα, Α΄ Χαιρετισμοί, ημέρα Παρασκευή, ξεκινήσαμε και πάλι. Τα ίδια πρόσωπα, λίγο λιγότερα όμως, οι ίδιες συνθήκες, η ίδια χαρά. Κάποια πράγματα που είναι δεδομένα, ίσως, δεν τα ξαναζήσουμε.
Ας τα χαρούμε... τώρα, λοιπόν!
Α' Χαιρετισμοί....
Στην φώτο... ο Άγιος Παΐσιος;... (στην εικόνα;...)...
Εκεί που δεν είχα σκοπό να βάλω κανένα τραγούδι σε αυτό το μπλογκ, αρχίζω και το γεμίζω με τραγούδια! Είναι ότι οι αναμνήσεις ξυπνάνε, και μια που είμαστε στο μπλα μπλα... πρέπει να σας πω!!! Χαχα.....
Χατζιδάκις και Χαμόγελο! Η πρώτη μου αγάπη για τον Χατζιδάκι! Αυτός ο δίσκος μου άρεσε τόσο πολύ! (εδώ σας έχω βίντεο από το γιουτιουμπ)... ΑΛΛΑ, κι η πρώτη φορά που ράγισε η καρδιά μου, όταν έμαθα λεπτομέρειες...
Η ζωή έχει και τα κάτω της.
Έτσι δεν είναι;...
Το χαμόγελο της Τζοκόντας Gioconda's smile Manos Xadjidakis
Τα παιδιά ζωγραφίζανε την οικογένειά τους. Η δασκάλα είχε κρεμάσει τις ζωγραφιές τους στον τοίχο. Και έγραφε η μικρή: Ο μπαμπάς, η μαμά, εγώ, ο αδελφός μου,
Η νονά μου Γεωργία, Η μαμά μου Μαρία, Εγώ,
Η αδελφή μου Μαντό, Ο μπαμπάς μου Δημήτρης
ο Τζάκ, η Τιτίκα... (τα δύο τελευταία ήτανε... τα ζώα της οικογενείας).
Παιδική ζωγραφιά
Δεν ήξερα ότι έχει επεκταθεί τόσο... η οικογένεια....
Τις προάλλες, παραμιλούσα στον δρόμο. Δεν με ένοιαζε, άν με έβλεπαν οι άλλοι. Με τόσα κινητά που κυκλοφορούν, παραμιλάς άνετα, και λες τον πόνο σου στον εαυτό σου... κι οι άλλοι νομίζουν ότι μιλάς στο... κινητό... Χαχα...
Είναι ένα μικρό δράμα, να περιμένεις τηλεφώνημα. Δεν μπορείς, εσύ να πάρεις, ο άλλος, ποιος ξέρει σε τι δουλειές έχει μπλέξει. Ή μπορεί να σε έχει ξεχάσει, κιόλας. Χαχαχα... Λέτε;
Κάπου εδώ μέσα, σε αυτό το βίντεο, είναι "κλεισμένη" η φίλη μου η Γιώτα. (Στο 54:09, στο 1:03:45, στο 1:04:36). Τραγουδάει κι αυτή στον Λυκαβηττό, με τον Μίκη Θεοδωράκη! Είναι τότε που δεν γνώριζα την χορωδία, αλλά ούτε και την ίδια. Τι καλό!
Μαζύ της είναι κι άλλα παιδιά, τα οποία, τώρα έίνει οικογενειάρχες με παιδιά!
Θέλω πολύ να σχολιάσω, αλλά συγκρατιέμαι. Γιατί; Γιατί δεν έχω κάτι να πω. Γιατί να λέω περιττά πράγματα; Αν έχω κάτι να γράψω, ας είναι κάτι ουσιώδες.... Για καλύτερα.
Nα πω ότι όταν προσπαθείς κάτι, δεν σημαίνει ότι θα το πετύχεις. Ειδικά, όταν εμπλέκεται και κάποιος άλλος στην προσπάθεια αυτή. Αλλά επειδή η elpida πεθαίνει τελευταία, καλό είναι να μην το βάζεις κάτω.
Κάτι με έπιασε, τώρα, με τα τραγούδια. Αυτό με την αγαπητή Τζένη Καρέζη, μου άρεσε πάντα. Γενικώς, αργώ να προσέξω τα λόγια, μένω μόνον στην μουσική. Όταν τα πρόσεξα, λοιπόν, σε αυτό το τραγούδι, μου άρεσε ακόμα πιο πολύ! Και πάλι Χατζιδάκις.
Όταν δίναμε εξετάσεις για να μπούμε στο δημόσιο, εμείς οι μουσικοί (όχι ΑΣΕΠ, άλλες ... )... οι περισσότεροι συνάδελφοι.. αυτό το τραγούδι λέγανε... Αναρωτιόμουν γιατί είχε τόση επιτυχία...
Πάει η εκδρομή! Μας τα χάλασε ο καιρός. Είχαμε ετοιμαστεί
ψυχολογικώς, θα ετοιμαζόμασταν και κυριολεκτικώς, (λαγάνα, χαλβά,
μαρούλι, τομάτα!). Και τον αετό; Πού τον βάζεις; Πάει κι αυτό!!!!
Α... άπονη ζωή, που άλλα κάνουμε κι άλλα μας βγάζεις.
Δεν πειράζει, υπάρχουν και χειρότερα.
Καλή Σαρακοστή! Και του χρόνου!
Ψάχνοντας στο γκουγκλ για την προηγούμενη ανάρτηση, βρήκα αυτό. Το όνομά μου, το Lalio, στον Ίντερνετ. Το βρήκα ενδιαφέρον. Υπάρχω και αλλού. (Όχι εγώ, βεβαίως, αλλά το Lalio, πρέπει νάναι κοσμήματα... )... Δεν το ήξερα αυτό. Κρατάω αυτό (στην φώτο) για σας, και για μένα. Να το έχω.
Καμμιά φορά γράφουμε παράλληλα με κάποιον. Καλό αυτό. Έχουμε τις ίδιες ιδέες την ίδια ώρα. Ή την ίδια διάθεση για δουλειά. Καλό. Όπως, και κάποια στιγμή, είναι καλό να συμπέσουνε οι γραφές μας, και να τα πούμε.
Ένα κορίτσι, σήμερα, δεν ήξερε τι είχε ντυθεί. Θα έπρεπε; Αυτοί που γνωρίζουν τι έχουν ντυθεί, είναι καλύτεροι; Βγάλαμε το συμπέρασμα ότι μάλλον είχε ντυθεί μαζορέτα. Καλό κι αυτό. Να ξέρεις τι βλέπεις απέναντί σου, αλλά, καλό και για το κορίτσι. Να ξέρει τι ντύθηκε.
Μεγάλη χαρά είχανε, τα μικρά σήμερα. Χορός, χορός, χορός. (Ε, στην αρχή φάγανε κι όλας... δεν μπορώ να πω, γιατί νηστικό αρκούδι, δεν χορεύει! χαχα...) Ωραία τα περάσανε. Μόνον ένα δεν ήταν ντυμένο. "Εμένα δεν μου αρέσουν τα καρναβάλια", είπε.
Χάρηκα. Ένας άνθρωπος που λέει γιατί δεν του αρέσει κάτι.
Δεν έφυγες τελείως. Κι εγώ νόμισα ότι θα σε έχανα, τελείως, για λίγο καιρό. Καλύτερα έτσι. Δεν ξέρω τι να πω. Αλλά, πρέπει να πω ότι χαίρομαι που σε βρίσκω. Μου λείπεις μεν, αλλά, μου λείπεις λιγότερο έτσι. Ανακούφιση... και...
Τις προάλλες, το σκεφτόμουν. Πώς μπορώ να αλλάξω μία συνήθεια; Πόσο δύσκολο είναι;
Και, δεν θα το πιστέψετε. Άλλαξα κάνα δυο! Έτσι, με μία αποφασιστικότητα, με το που μπήκε ο νέος χρόνος! Τι ήταν κι αυτό! Δεν το πίστευα.
Να δω μόνον, αν θα συνεχιστεί. Γιατί στην αρχή, όλα είναι εύκολα...
Μία φίλη από το φέις δεν υπάρχει πια μαζύ μας... Είναι λυπηρό, ήταν από τις φίλες που δεν λέγαμε πολλά, αλλά, ήμασταν φίλες. Η απώλεια είναι απώλεια. Και επειδή έμαθα και για κάποιαν άλλη απώλεια, (της Μ.) το μόνον, που μπορώ να κάνω, είναι να εύχομαι!!! Ο Θεός να τις αναπαύσει.
Περίεργο αυτό το φεις.
Φώτο lamprini tzo
ο ουρανός μου...
Lalio
Υ.Γ . Η δεύτερη απώλεια... ήταν μία παρεξήγηση... λόγω ονόματος... αλλά υπήρξε και 2η απώλεια εν τέλει... τι να πεις...
Ήμαστε στην ημέρα της αγάπης!! Του έρωτα!!!
Ευχόμαστε τα καλύτερα, για όλους!! Ερωτευμένους και μη...
Γιατί τα καλύτερα είναι, πάντα, στις ευχές μας!!!...
"Τα καλύτερα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένει"
....
Λες και τα άσχημα ρωτάνε πρώτα, μην τυχόν και έρθουν ακάλεστα.
Όποτε πλησιάζει η επέτειος, χαίρομαι πολύ!! Ακόμα έναν χρόνο μαζύ!...
Κάποτε, είχα ακούσει μία κυρία να λέει: "Τού χρόνου θάμαστε άραγε μαζύ (να κάνουμε μαζύ το Πάσχα;... )... Δεν ξέρω τι θα γίνει του χρόνου. Για τώρα ξέρω, για τα ευχάριστα!...
Τι σημαίνει να ανακαλύπτεις τις ρίζες σου; Πάρα πολλά!!!...
εδώ το σχετικό μπλογκ... http://envogatsiko.blogspot.gr/
Συγκινημένη....
Να πω και κάτι παραπάνω. Πριν λίγο μόλις καιρό ανακάλυψα ότι εκεί έχεις πολλούς με το επίθετό μου. Ο παππούς έλεγε ότι είχαν έλθει οι δικοί του από Μακεδονία, ίσως από το Βογατσικό. Θα το μάθω κάποτε ίσως, τώρα είμαι χαρούμενη. Είδα το ... χωριό!!!...
Βογατσικό Καστοριάς
το χωριό (η φώτο είναι από το μπλογκ)...
Lalio
Lamprini, καλύτερα, για αυτήν την ανάρτηση...
Παραφράζοντας το "τραγουδώντας στην βροχή", τώρα που χιόνισε τόσο πολύ, εδώ στην περιοχή του Πειραιά, χωρίς να το στρώσει, να πω... το "τραγουδώντας στο χιόνι" singing in the snow.
Χθες, το απόλαυσα. Μέσα στο τόσο κρύο, τραγουδούσα, ενώ χιόνιζε. Από τις λίγες φορές που χιονίζει τόσο και είμαι έξω στον δρόμο και κυκλοφορώ. Το απόλαυσα! (Και το χιόνι και το τραγούδι στο χιόνι)...
Εγώ κατάλαβα, ότι όταν πονάς εσύ, πονάω κι εγώ, και ας έχουμε γνωριστεί... εδώ... στο Ίντερνετ... Πάντα ήθελα να γράψω γι' αυτό... Θυμάμαι ένα απόσπασμα απ' το έργο του Σαίξπηρ "ο Έμπορος της Βενετίας." Λέει ο πρωταγωνιστής, "μήπως κι εμείς δεν έχουμε σάρκα, μήπως κι εμείς δεν πληγωνόμαστε... σαν κι εσάς..."... κάπως έτσι...
Καλή μου... μήπως κι εγώ δεν πονάω... όταν πονάς κι εσύ... Ζωή σε σας...
Την αγάπη μου... <3=καρδούλα του φεις...
Μετά από ένα καλό φαγοπότι με μία καλή παρέα, είναι ωραίο να σκέφτεσαι. Να σκέφτεσαι, ότι αυτά είναι τα ωραία της ζωής. Τι άλλο να θέλεις. Έχεις την συντροφιά των ανθρώπων με την συνοδεία του φαγητού. Γιατί, και στο φαγητό, μπορείς να γνωρίσεις τον άλλον καλύτερα. "Οίνος ευφραίνει καρδίαν..." που λένε... έτσι...
Ροζέ στην περίπτωσή μας!!... Χαχα...
Τι ήθελα να γράψω. Α, ας το πω κι έτσι. Πολλές φορές ακόμα και μία ταινία γίνεται μέρος της ζωής μας. Τόσο καλά! Σήμερα, θυμήθηκα το "Εκπαιδεύοντας την Ρίτα" και θυμήθηκα πόσο με είχε εντυπωσιάσει όταν ήμουν μικρή. Τότε που "ήμουνα και στρουμπουλή..." ξέρετε το μικρό ποιηματάκι!...
Άρα, ακόμα κι οι ταινίες μπορούν να σε επηρεάσουν. Ίσως, γι' αυτό γυρίζονται τόσες πολλές. Και, κάποιες, τόσο άσχημες!...
Ταινίες που... σημαδεύουν...
Lalio
Υ.Γ. Εδώ η ταινία..με αγγλικούς υπότιτλους... άψογη!
Μου αρέσει αυτό το μπλογκ, γιατί λέω άλλ' αντ' άλλων,χαχα... Ό,τι θέλω, όποτε θελω, κι αν θέλω. Όχι οτι ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ δεν μου αρέσουν!Όχι. Απλώς αυτό είναι ανεξάρτητο. Ειναι παντός καιρού! Μπορώ να γράψω χωρις ετικέτες και όριο... θεμάτων, φυσικά!
Πάντως, ελπίζω να εξελιχθεί καλώς, γιατί μου αρέσει και αυτά που γράφω να ενδιαφέρουν...
Τριγυρίζεις από εδώ, πας από εκεί. Αλλά, όλη την ώρα στο ίντερνετ είσαι. Πάντως τις αποφάσεις ότι θα το ελαττώσεις, τις παίρνεις! Πάλι καλά!
Δεν θα πέσεις αμαχητί!
H lalio ήταν μεγάλη... περασμένα τα 45.. Εν τούτοις τις ελπίδες της δεν τις έχανε. Ήθελε να παντρευτεί! Μα πού πας καλή μου; Πού;
Εν τούτοις, ο καθένας έχει μία μικρή θέση για την ελπίδα στην καρδιά του. Κι η Λαλιώ, δεν την είχε χάσει...
Θα δούμε μέχρι πότε.
Δεν είχα γράψει καλά... Άρχισα να κλαίω. Μετά σκέφτηκα... ας δω τα αποτελέσματα, και τα δάκρυα τα βρίσκω. Τι να κλαίω από τώρα. Χαχα... Πώς δεν τόχα σκεφθεί!!! Και για άλλα θέματα.!!
Κάλλιο αργά... παρά ποτέ!!!
Δεν μου έχει τύχει. Σπίτια να πέφτουν έχω ακούσει, βόμβες να πέφτουν έχω δει, γεφύρια όχι. Και μάλιστα ιστορικά!! ... Θυμός και απορία... Δεν θα μπορούσαν να το είχαν ενισχύσει; Αρκεί και μόνον που είναι χαρακτηρισμένο ιστορικό το γεφύρι, και τελειώσαμε; Τι θα 'πρεπε να γίνει;
Θυμήθηκα και τις "Τρίχας το γεφύρι", για το οποίο έγραψα στο Λύκειο, όταν είχα εξετάσεις. Τα γεφύρια βρίσκονται παντού, φαίνεται.
Φωτογραφία του 1901, του γεφυριού της Πλάκας από τη συλλογή του Σουλτάνου
Abdul Hamid II
Έπεσε το γεφύρι...
Lalio
Υ.Γ. Είχα γράψει κάτω από την βάση. (Αν θυμάμαι καλά! ) Δεν είμαι για γεφύρια εγώ!!...
Πολλοί μιλάνε για την πολιτική σήμερα. Όλοι. Είδαν κι από είδαν, έκαναν υπομονή και περιμένουν. Να δείξει. Το μέλλον.
Αυτή η υπομονή, άραγε, θα μας "φάει;"
Ή όλα θα πάνε καλά;....
Αν είναι κάτι που σε ευχαριστεί; Γιατί να το σταματήσεις; Δεν καταλαβαίνω... Γιατί;
Κάποιοι άνθρωποι κάνουν αμάν για βρούνε την χαρά, σε αυτά που κάνουν. Εσύ, την έχεις στα χέρια σου... γιατί να σταματήσεις να χαίρεσαι;
Υπάρχει κάτι άλλο; Πιο ισχυρό;...
Καμμιά φορά, όταν διαβάζω, νομίζω ότι είναι κινέζικα, αυτά που πρέπει να μάθω. Είτε είναι δύσκολη η γλώσσα ή εγώ δεν τα καταλαβαίνω καλά... Ποιος ξέρει!!...
Ίσως, φταίει ότι δεν είμαι και μικρή.
Περάσανε οι εποχές που μαθαίναμε το "Ντίλι ντίλι το καντήλι"... εν μία νυκτι!!...
Ντίλι ντίλι ντίλι Δόμνα Σαμίου
(Έχουμε και μουσική σήμερα!!!)...
Ανεπιστρεπτί!!!...
Κινέζικα!!! ...
Lalio
Υ.Γ. Πού θα πάει!! Και τα κινέζικα θα τα μάθω!!!... Χαχα... Πάμε γερά!!!...
Υ.Γ. 2. "Το ντίλι..." ολόκληρο: (για να δείτε... τι μαθαίναμε μικρά!!! )....
Ντίλι-ντίλι-ντίλι,
ντίλι το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
Ήρθε ο ποντικός,
πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
Ήρθε και η γάτα,
έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
Ήρθε και ο σκύλος
κι έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
Ήρθε και το ξύλο
και σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
Ήρθε κι η φωτιά
κι έκαψε το ξύλο
που σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
Ήρθε και το ποτάμι
κι έσβησε τη φωτιά
που έκαψε το ξύλο
που σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
Ήρθε και το βόδι,
ρούφηξε το ποτάμι
που ’σβησε τη φωτιά
που έκαψε το ξύλο
που σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
Ήρθε και ο λύκος
κι έφαγε το βόδι
που ρούφηξε το ποτάμι
που ’σβησε τη φωτιά
που έκαψε το ξύλο
που σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
Νά τος και ο κυνηγός
και σκότωσε το λύκο
που έφαγε το βόδι
που ρούφηξε το ποτάμι
που ’σβησε τη φωτιά
που έκαψε το ξύλο
που σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
Ντίλι-ντίλι-ντίλι,
ντίλι το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
(από το βιβλίο: Aνθολόγιο για τα παιδιά του Δημοτικού,
μέρος πρώτο, Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίων, 1975) ΠΗΓΗ!!!! (κλικ στο πηγή, για να δείτε από που το πηρα... )...
Υ.Γ. 3. Μέρος πρώτο σημαίνει... Α΄ και Β' τάξη Δημοτικού!!!...
%CE%BC%CE%B7%CE%BD...%2B%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg)
%2B%CF%84%CE%B6%CE%BF%2B%CE%BA%CE%B1%CE%B9%2B%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BA%2B%CE%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD%2B%CE%BF%2B%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82...%2B%CF%83%CE%B5%2B%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%2B%CE%BD%CE%B1%2B%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%B9%2B-%2B%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF.jpg)
