αναμνήσεις...
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
Ἥλιε μου,
ἔβγα, ἥλιε μου,
ποὺ κάνεις τὸ χωράφι
καὶ γεμίζει ἀπὸ χρυσάφι.
ἔβγα, ἥλιε μου,
ποὺ κάνεις τὸ χωράφι
καὶ γεμίζει ἀπὸ χρυσάφι.
Δῶσε μας,
ἥλιε μου, ἥλιε μου,
τὸ ρόδο καὶ τ’ ἀγκάθι,
φέξε ὣς τοῦ γιαλοῦ τὰ βάθη.
ἥλιε μου, ἥλιε μου,
τὸ ρόδο καὶ τ’ ἀγκάθι,
φέξε ὣς τοῦ γιαλοῦ τὰ βάθη.
Τὸ νερό,
φέξε, ἥλιε μου,
νὰ τρέχῃ καὶ νὰ λάμπῃ,
νὰ μοσχοβολοῦν οἱ κάμποι.
φέξε, ἥλιε μου,
νὰ τρέχῃ καὶ νὰ λάμπῃ,
νὰ μοσχοβολοῦν οἱ κάμποι.
Στρῶσε μας,
χρυσοήλιε μου,
τὴ γῆ μὲ χαμομήλι,
δῶσ’ μου τὸ γλυκὸ σταφύλι.
χρυσοήλιε μου,
τὴ γῆ μὲ χαμομήλι,
δῶσ’ μου τὸ γλυκὸ σταφύλι.
Τὸν κάμπο,
ἥλιε μου, ἥλιε μου,
τὸ θέρο χάρισέ μας,
σὰν τὸ δέντρο ἀνάστησέ μας.
ἥλιε μου, ἥλιε μου,
τὸ θέρο χάρισέ μας,
σὰν τὸ δέντρο ἀνάστησέ μας.
«Παιδικὰ Τραγούδια» Ζαχαρίας Παπαντωνίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου