με αποφεύγεις συστηματικά...
με φοβάσαι καθαρά
μα εγώ σε φωτογράφισα
έτσι άπλα...
περιστέρι
έκλεισες τους δρόμους επικοινωνίας, ξέχασες το παρελθόν, με τι θα κτίσεις το
παρόν;...
παρόν
σήκωσε με αγωνία το τηλέφωνο... απάντησε κοφτά και έφυγε, να πάει να βρει την
κόρη της...
Ιλυα Λιβυκού
είτε με κάρβουνο, είτε με μολύβι... η απελπισία είναι ...
ίδια..
.Κάθε τι που συμβαίνει
Πίκρες
ίδια..
του Βαν Γκογκ
Καταλαβαίνει αν το αγαπάς ή όχι... κι όταν μεγαλώσει θα σου πει: "Ιδιωτικός Χώρος, Μην πλησιάζετε"... και θα
ψάχνεσαι...
"Ιδιωτικός Χώρος, Μην πλησιάζετε"
άγραφο χαρτί
Σού φέρνει αναμνήσεις
Αδικίες
Πίκρες
Τότε ήσουν άγραφο χαρτί
Τώρα έχεις
γεμίσει
Αδικίες
Πίκρες
Τότε ήσουν άγραφο χαρτί
Τώρα έχεις
γεμίσει
Πίκρες
Lalio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου