Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016
Να την χαίρεσαι, καμάρι μου!!!!
Να την χαίρεσαι , καμάρι μου...
Μπορεί μα μην γιορτάζουμε γενέθλια...(εμείς... στην οικογένειά μας... ) , αλλά... μια ευχή θα την πούμε!!!
Πολύχρονη!!! Σαν τα ψηλά βουνά να ζήσει!!!
Με υγεία... και να μεγαλουργήσει!!!
Xρόνια πολλα!!!
Lamprini T.
κι εδώ το ίδιο... http://blablalalio.blogspot.gr/2016/01/blog-post_712.html
Να την χαίρεσαι, καμάρι μου!!!!
Να την χαίρεσαι , καμάρι μου...
Μπορεί μα μην γιορτάζουμε γενέθλια...(εμείς... στην οικογένειά μας... ) , αλλά... μια ευχή θα την πούμε!!!
Πολύχρονη!!! Σαν τα ψηλά βουνά να ζήσει!!!
Με υγεία... και να μεγαλουργήσει!!!
Xρόνια πολλα!!!
Lamprini T.
http://blablalalio.blogspot.gr/2016/01/blog-post_529.html κι εδώ, το ίδιο...
Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016
Θυμάμαι στην Κέρκυρα...
Θυμάμαι στην Κέρκυρα, όταν πήγα... Άκουσα από κάποιο σπίτι : "Μι, σολ, σι, ρε, φα, φα, λα, ντο, μι... αυτό που ξέρω είναι αυτό!!!!" Δεν τόχω ξανακούσει στην ζωή μου,
μόνον στην Κέρκυρα γίνονται αυτά!!!
Θαυμάσιο πεντάγραμμο!!
Lalio
Y.Γ. Μι, σολ, σι, ρε, φα είναι οι νότες στις γραμμές, και φα, λα, ντο, μι. είναι οι νότες στο πεντάγραμμο. Τα πρώτα που μαθαίνεις όταν αρχίζεις την μουσική!!!!
Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016
Πώς γράφω έτσι...
Πώς γράφω έτσι... Χωρίς κόμμα, χωρίς τελεία, χωρίς κεφαλαία. Είναι ακριβώς, ό,τι θέλω.
Είμαι εγώ!
Χειρόγραφο του Παπαδιαμάντη...
από εδώ: http://www.poiein.gr/archives/24000
Lalio
Υ.Γ. Στις αναρτήσεις... ε, εδώ, προσέχω!!! Στο φέις φαίνεται πιο καθαρά!
Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016
Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016
κανείς δεν ξέρει!
Με αυτά που διάβασα... θυμήθηκα την απολογία του Σερ Τόμας Μουρ. (Πολυαγαπημένος ήρωας βιβλίου και ταυτόχρονα.. ιστορικό πρόσωπο.) Έλεγε, λοιπόν, ότι ο θάνατος έρχεται για όλους μας. Κι ότι είναι δίπλα μας απο την ημέρα της γεννήσεώς μας.
Επίσης... σκέφτηκα και την κυρία Ε. Όλοι περίμεναν να "φύγει" νωρίς. (Έχει σοβαρότατα προβλήματα υγείας.) Αλλά εν τέλει.. οι δικοί μας ήταν αυτοί έχουν "φύγει"... κι η κυρία Ε. ... είναι παρούσα...εδώ! (Ζωή νάχει η γυναίκα..!) Οπότε...
κανείς δεν ξέρει! Κανείς δεν μπορεί να πει...
Κανείς δεν ξέρει...
Lalio
Υ.Γ. Λίγο ακόμα, και γίνεται μυθιστόρημα, αυτή η ανάρτηση!
Πήγαμε για τον καφέ...
Πήγαμε για τον καφέ... Ένας γείτονας, μάς άφησε χρόνους... Και τον είδα... Ένας κύριος... Να κοιτάει, επίμονα, προς τον Ναό... Δεν έδωσα σημασία Μετά, τον ξαναείδα... Πόση ώρα νάτανε εκεί!!
Και τότε κατάλαβα... Διαβάζανε την άτυχη κοπέλλα... !
Και κατάλαβα... γιατί δεν άφηνε τα μάτια του από την Εκκλησία, η όποια η ταν ασφυκτικά γεμάτη...
για το τελευταίο αντίο...
Το τελευταίο αντίο...
Lamprini T.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)