αυτά τα παιδιά;...

 αυτά τα παιδιά;... Ποιος θα τα υπερασπιστεί;...

μωρό στην  κούνια με την αδελφή του... 

ποιος;...

Lamprini T.

Συγχαρητήρια, Τζούρκα!!! Καλή επιτυχία και στην Σιγκαπούρη!!!

 Συγχαρητήρια, Τζούρκα!!!

Καλή επιτυχία και στην Σιγκαπούρη!!!

Lamprini T. 

55 εκατομμύρια

 

σού έκανε εντύπωση που έδωσε τόσα χρήματα για τον γάμο του;...

γάμος

Εδώ, ένας που παίρνει μισθό 3 και 60.... δίνει κάποιες χιλιάδες για τον δικό του γάμο... 

ο καθένας... κάνει το κουμάντο του...  σε μία απ' τις σπουδαιότερες ημέρες της ζωής του... 

Lamprini T. 

Η εικόνα της Χίου μετά την καταστροφή

 

Η εικόνα της Χίου μετά την καταστροφή

όλοι γνωρίζουμε για την καταστροφή της Χίου... το '21 απ' τους Τούρκους... και λέγαμε, φθάνει πια... με τις καταστροφές... 

να τώρα... που η ιστορία επαναλαμβάνεται... η 2η καταστροφή της Χίου... 

για να μην νομίσουμε ότι οι παροιμίες... όπως το "η ιστορία επαναλαμβάνεται..."

δεν ισχύουν... 

με τα χέρια μας... βγάζουμε τα μάτια μας... 

κρίμα... κρίμα... 

έτος 2025... 

πληροφορίες απ' το βίντεο: 

Συγκλονιστικές εικόνες καταστροφής από τη μεγάλη πυρκαγιά που έπληξε τη Χίο, αποτυπώνονται σε αυτό το ντοκουμέντο-βίντεο. Οι φλόγες σάρωσαν εκτεταμένες περιαστικές δασικές εκτάσεις στον Βροντάδο, στην περιοχή Κλειδού, στα Β’ και Γ’ τμήματα του Περιφερειακού Χίου, στο ιστορικό Λωβοκομείο, στον Άγιο Δημήτριο Τσαγκαράδων, στην Ψαρόπετρα και στις Καρυές. Το βίντεο προσφέρει μια οδυνηρή αποτύπωση του τοπίου που άφησε πίσω της η πύρινη λαίλαπα: ένα μαύρο, αποκαρδιωτικό τοπίο, όπου το πράσινο έχει σχεδόν εξαφανιστεί και λίγα μόνο δέντρα διασώθηκαν.

Η φωτιά αποτέλεσε μια από τις χειρότερες περιβαλλοντικές κρίσεις στο νησί, καταστρέφοντας δάση και οικοσυστήματα. Μέσα από εναέριες και επίγειες λήψεις, παρουσιάζεται η κλίμακα της οικολογικής καταστροφής, η ανάγκη για αντιπυρική θωράκιση, καθώς και ο αντίκτυπος στην τοπική κοινωνία και το περιβάλλον. ....

Lamprini T.

η Ελληνική γλώσσα είναι ακριβής!

 

η Ελληνική γλώσσα είναι ακριβής! τι σημαίνει ΕΦΗΜΕΡΙΑ: "συνεχής λειτουργία κατά τη διάρκεια όλου του εικοσιτετραώρου" Κι όχι... συνεχής λειτουργία κάποιων ωρών

Eφημερία

Lamprini T.

η οικογένεια έχει ένα επίθετο... .

 η οικογένεια έχει ένα επίθετο... . Και ο πατέρας και η μητέρα. και τα παιδιά... έχουν το ίδιο επίθετο... γιατί όλοι είναι ΜΙΑ οικογένεια...

(φώτο από ίντερνετ... βεβαίως... :) )

οικογένεια... 

Lamprini T. 

Βενετία: Kάπου εδώ κυκλοφορεί η Μόνικα...

 Βενετία

Βενετία

κάπου εδώ κυκλοφορεί η Μόνικα... και όλην την ώρα φωνάζει: Ατετσιόνε... πικ πόκετ.... (προσοχή, πορτοφολάδες... )
κάτι ανάμεσα σε Ιταλικά και Αγγλικά δηλαδή...
όλα τα λεφτά... είναι μοναδική!!!!!!!!!!!!!!!
Μπράβα, Μόνικα... πάντα έτσι!!!!!!!!!!!!!

Lamprini T.

καλό Καλοκαίρι... και καλές διακοπές...

 

καλό Καλοκαίρι... και καλές διακοπές...

[Του Lluís Masriera y Roses (Λλουίς Μασριέρα υ Ρόσες, Ισπανός (Under the Umbrella (1926)]

χρώμα και Καλοκαίρι

αυτά είναι...

Lamprini T.

Βωβούσα

 λίγη δροσιά απ' την όμορφη Ήπειρο...

(Το χωριό Βωβούσα και ο Αώος ποταμός)

Βωβούσα

Lamprini T.

Περιμένουμε τον Τόμμυ, τώρα....🙂

 

Περιμένουμε τον Τόμμυ, τώρα....🙂

είδη καφέ αλά Ιταλικά... 

Lamprini T. 

Y.Γ.  Και ο Τόμμυ μας... 

Tommy Cash - Espresso Macchiato (LIVE) | Estonia 🇪🇪 | First Semi-Final | Eurovision 2025

Κίνα

 Κίνα

Κίνα... τι άλλο... 

καλλιέργειά ρυζιού... 

Lamprini T.

με μία στάση μαζεμένου ανθρώπου

 

όταν όλοι σε κατηγορούν, μιλάς δημοσίως με μία στάση μαζεμένου ανθρώπου, ντροπαλού... και αθώου...
και μετά... βλέπουμε...

ντροπαλός

Lamprini T.

ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές"... παραμονή τ' Άη Γιαννιού...

 

"ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές"... παραμονή τ' Άη Γιαννιού... Ανάβανε και στην πόλη μου...

https://www.youtube.com/watch?v=UXEmhcSymms

b Φωτιές τ' Αϊ-Γιάννη.

https://www.youtube.com/watch?v=8LIPQ3c74Xk
Δημήτρης Μητροπάνος Η σούστα πήγαινε μπροστά

Lamprini T.

Τι άσχημο πράγμα είναι ο πόλεμος...

 

Τι άσχημο πράγμα είναι ο πόλεμος... 

Αφαιρεί τις ζωές των ανθρώπων... και κάνει το μίσος να κυριαρχεί!... 

πόλεμος

Lamprini T.

The Brothers Four - Seven Daffodils

 

The Brothers Four - Seven Daffodils

τότε... που παντρευόντουσαν... μόνον με ένα κατσαρολάκι...

https://www.youtube.com/watch?v=D4on_VSh1Rs&list=RDD4on_VSh1Rs&start_radio=1

Στίχοι

I may not have mansion, I haven't any land
Not even a paper dollar to crinkle in my hands
But I can show you morning on a thousand hills
And kiss you and give you seven daffodils

I do not have a fortune to buy you pretty things
But I can weave you moonbeams for necklaces and rings
And I can show you morning on a thousand hills
And kiss you and give you seven daffodils

Oh, seven golden daffodils all shining in the sun
To light our way to evening when our day is done
And I will give music and a crust of bread
And a pillow of piny boughs to rest your head
A pillow of piny boughs to rest your head

.......................

Μπορεί να μην έχω έπαυλη, να μην έχω γη
I may not have mansion, I haven't any land

Ούτε ένα χάρτινο δολάριο να τσακίσω στα χέρια μου
Not even a paper dollar to crinkle in my hands

Αλλά μπορώ να σου δείξω το πρωινό σε χίλιους λόφους
But I can show you morning on a thousand hills

Και να σε φιλήσω και να σου δώσω εφτά νάρκισσους
And kiss you and give you seven daffodils

Δεν έχω μια περιουσία για να σου αγοράσω όμορφα πράγματα
I do not have a fortune to buy you pretty things

Αλλά μπορώ να σου υφάνω φεγγαριού ακτίνες για κολιέδες και δαχτυλίδια
But I can weave you moonbeams for necklaces and rings

Και μπορώ να σου δείξω το πρωινό σε χίλιους λόφους
But I can show you morning on a thousand hills

Και να σε φιλήσω και να σου δώσω εφτά νάρκισσους
And kiss you and give you seven daffodils

Ω, επτά χρυσοί νάρκισσοι που λάμπουν όλοι στον ήλιο
Oh, seven golden daffodils all shining in the sun

Για να φωτίσουμε το δρόμο μας προς το βράδυ, όταν τελειώσει η μέρα μας
To light our way to evening when our day is done

Και θα δώσω μουσική και μια κόρα ψωμί
And I will give music and a crust of bread

Και ένα μαξιλάρι από κλαδιά πεύκου για να ξεκουράζεις το κεφάλι σου
And a pillow of piny boughs to rest your head

Και ένα μαξιλάρι από κλαδιά πεύκου για να ξεκουράζεις το κεφάλι σου
And a pillow of piny boughs to rest your head

,,,,,,,,,,

για άλλη μια φορά, ένα ωραίο τραγούδι στου 1966, μάς δείχνει τον δρόμο για όμορφη ποίηση... και... ομορφιά λόγου... 

μπράβο!!!!!!!!

Lamprini T. 

σήμερα έχω γενέθλια...

 

σήμερα έχω γενέθλια...

σήμερα έχω γενέθλια... μία ευχάριστη ημέρα για μένα... μιας που μεγαλώνω... ακόμα...

κοπιάστε...

τούρτες... γενεθλίων... κοπιάστε... !

Lamprini T.

Γιώργος Ιωάννου - στου Κεμάλ το Σπίτι...

 

Γιώργος Ιωάννου - Περισκόπιο (ΕΡΤ 1986)

https://www.youtube.com/watch?v=XdRxATcgXtk

τον Γιώργο Ιωνάννου δεν τον γνώριζα... Τον είχα δει στην Τιβι... δεν είχα δώσει σημασία... 

όταν όμως έδινα... Πανελλήνιες... είχαμε στην ύλη... ένα έργο του... ΣΤΟΥ ΚΕΜΑΛ ΤΟ ΣΠΊΤΙ... 

ήταν τόσο σπαραξικάρδιο... (απ' αυτά που έχουν σχέση με τον ξεριζωμό)... που δεν νομίζω να ξαναδιαβάσω κάτι δικό του... 

δυστυχώς... 

εν τούτοις... είναι εκπληκτικός... και αυτό φαίνεται από το πόσο τον εκτιμούνε οι άλλοι... 

κι εγώ τον εκτιμώ... πολύ... αλλά... δεν νομίζω να τον ξαναδιαβάσω... με πονάει αυτός ο ξεριζωμός... (και ο κάθε ξεριζωμός... )

  ΠΗΓΗ:   http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/2712/Neoelliniki-Logotechnia_G-Lykeiou-AnthrSp_html-empl/index_2_09.html

Lamprini T. 

Υ.Γ. το κείμενο: 

Στοῦ Κεμάλ τό Σπίτι

Δέν ξαναφάνηκε ἡ μαυροφορεμένη ἐκείνη γυναίκα, πού ἐρχόταν στό 

κατώφλι μας κάθε χρονιά, τήν ἐποχή πού γίνονται τά μοῦρα, ζητώντας

 μέ εὐγένεια νά τῆς δώσουμε λίγο νερό ἀπ' τό πηγάδι τῆς αὐλῆς. Ἔμοιαζε 

πολύ κουρασμένη, διατηροῦσε ὅμως πάνω της ἴχνη μιᾶς μεγάλης 

ἀρχοντικῆς ὀμορφιᾶς. Καί μόνο ὁ τρόπος πού ἔπιανε τό ποτήρι, ἔφτανε 

γιά νά σχηματίσει κανείς τήν ἐντύπωση πώς ἡ γυναίκα αὐτή στά σίγουρα 

ἦταν μιά ἀρχόντισσα. Δίνοντάς μας πίσω τό ποτήρι, ποτέ δέν παρέλειπε 

νά μᾶς πεῖ στά τούρκικα τήν καθιερωμένη εὐχή, πού μπορεῖ νά 

μήν καταλαβαίναμε ἀκριβῶς τά λόγια της, πιάναμε ὅμως καλά τό νόημά 

της: «Ὁ Θεός νά σᾶς ἀνταποδώσει τό μεγάλο καλό». Ποιό μεγάλο καλό;

 Ἰδέα δέν εἴχαμε.
Καθόταν ἥσυχα γιά ὥρα πολλή στό κατώφλι τῆς αὐλῆς, κι ἀντί νά κοιτάζει

κατά τό δρόμο ἤ τουλάχιστο κατά τό πλαϊνό σπίτι τοῦ Κεμάλ,1 αὐτή 

στραμμένη ἔριχνε κλεφτές ματιές πρός τό δικό μας σπίτι,

 παραμιλώντας σιγανά. Πότε πότε ἔκλεινε τά μάτια καί τό πρόσωπό

 της γινόταν μακρινό, καθώς συλλάβιζε ὀνόματα παράξενα. Ἐμεῖς, πάντως,

 δέν παραλείπαμε νά τῆς δίνουμε μοῦρα ἀπ' τήν ντουτιά,2 ὅπως

 ἄλλωστε δίναμε σ' ὅλη τή γειτονιά καί σ' ὅποιον περαστικό μᾶς ζητοῦσε. 

Ἡ ξένη τά ἔτρωγε σιγανά, ἀλλά μέ ζωηρή εὐχαρίστηση. Δέ μᾶς 

φαινόταν παράξενο πού τῆς ἄρεζαν τά μοῦρα μας τόσο πολύ. Τό δέντρο

 μας δέν ἦταν ἀπό τίς συνηθισμένες μουριές, ἀπ' αὐτές πού κάνουν ἐκεῖνα

 τά ἄνοστα νερουλιάρικα μοῦρα. Τό δικό μας ἔκαμνε κάτι μεγάλα,

 ξινά σά βύσσινα, καί πολύ κόκκινα στό χρῶμα. Ἦταν δέντρο παλιό 

καί τεράστιο, τά κλαδιά του ξεπερνοῦσαν τό δίπατο σπίτι μας. Μοναχά

 ἕνα κακό εἶχε· τά φύλλα του ἦταν σκληρά καί οἱ μεταξοσκώληκές

 μου δέν μποροῦσαν νά τά φᾶνε. Ἦταν, πάντως, δέντρο φημισμένο 

σ' ὅλο τό Ἰσλαχανέ3 κι ἀκόμα πιό πέρα.
Τήν πρώτη φορά πού εἶχε καθίσει ἡ ἄγνωστη γυναίκα στό κατώφλι μας,

 δέ σκεφτήκαμε νά τῆς προσφέρουμε μοῦρα, ὅμως σέ λίγο μᾶς ζήτησε

 ἡ ἴδια λέγοντας πώς ἤθελε νά φυτέψει τό σπόρο τους στόν μπαχτσέ4 

της. Ἔφαγε μερικά καί τά ὑπόλοιπα τά ἔβαλε σ' ἕνα χαρτί καί 

ἔφυγε καταχαρούμενη.
Τή δεύτερη φορά, θά ἦταν κατά τό τριάντα ὀχτώ, δυό χρόνια, πάντως, 

μετά τήν πρώτη, δέν ἔβαλε μοῦρα στό χαρτί. Κάθισε καί τά ἔφαγε ἕνα ἕνα 

στό κατώφλι. Φαίνεται πώς ὁ σπόρος ἀπ' τά προηγούμενα εἶχε ἀποδώσει, 

ἀλλά γιά νά δώσει καί μοῦρα ἔπρεπε, βέβαια, νά περάσουν χρόνια. Τό 

δέντρο αὐτό, ὅπως ὅλα τά δέντρα πού μεγαλώνουν σιγά, ζεῖ πολλά χρόνια

 καί ἀργεῖ νά καρπίσει.
Ἡ γυναίκα ξαναφάνηκε καί τόν ἑπόμενο χρόνο, λίγο πρίν ἀπ' τόν

 πόλεμο. Ὅμως τή φορά αὐτή τῆς προσφέραμε νερό ἀπ' τή βρύση. 

Ἀρνήθηκε νά πιεῖ τό νερό. Μόλις τό ἔφερε στό στόμα, μᾶς κοίταξε στά 

μάτια καί μᾶς ἔδωσε πίσω τό γεμάτο ποτήρι. Ἐπειδή τήν εἴδαμε 

πολύ ταραγμένη, θελήσαμε νά τῆς ἐξηγήσουμε. Ὁ σιχαμένος 

σπιτονοικοκύρης μας εἶχε διοχετεύσει τό βόθρο τοῦ σπιτιοῦ στό

 βαθύ πηγάδι. «Τώρα πού σᾶς ἔφερα τό νερό στίς κουζίνες σας, 

δέ σᾶς χρειάζεται τό πηγάδι», μᾶς εἶχε πεῖ. Ἡ γυναίκα βούρκωσε, δέ μᾶς

 ἔδωσε ὅμως καμιά ἐξήγηση γιά τήν τόση λύπη της. Γιά νά τήν 

παρηγορήσουμε τῆς δώσαμε περισσότερα μοῦρα κι ἡ γιαγιά μου τῆς εἶπε 

κάτι πού τήν ἔκανε νά τιναχτεῖ: «Θά σοῦ τά ἔβαζα σ' ἕνα κουτί, 

ἀλλά δέ βαστᾶνε γιά μακριά». Καί πράγματι εἴχαμε ἀρχίσει κάτι 

νά ὑποπτευόμαστε. Τήν ἄλλη φορά εἴδαμε, πώς μόλις ἔφυγε ἀπό μᾶς,

 πῆγε δίπλα στοῦ Κεμάλ τό σπίτι, ὅπου τήν περίμενε μιά ὁμάδα ἀπό

 τούρκους προσκυνητές, πού κοντοστέκονταν στό πεζοδρόμιο. Ἐμεῖς 

ὥς τότε θαρρούσαμε πώς εἶναι καμιά τουρκομερίτισσα δικιά μας, 

ἀπ' τίς πάμπολλες ἐκεῖνες, πού δέν ἤξεραν λέξη ἑλληνικά, μιά καί ἡ 

ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν5 εἶχε γίνει μέ βάση τή θρησκεία καί ὄχι τή 

γλώσσα. Ἡ ἀποκάλυψη αὐτή στήν ἀρχή μᾶς τάραξε. Δέ μᾶς ἔφτανε πού 

εἴχαμε δίπλα μας τοῦ Κεμάλ τό σπίτι, σά μιά διαρκῆ ὑπενθύμιση

 τῆς καταστροφῆς, θά εἴχαμε τώρα καί τούς τούρκους νά 

μπερδουκλώνονται πάλι στά πόδια μας; Καί τί ἀκριβῶς ἤθελε ἀπό 

μᾶς αὐτή ἡ γυναίκα; Πάνω σ' αὐτό δέν ἀπαντήσαμε, κοιταχτήκαμε

ὅμως βαθιά ὑποψιασμένοι. Καί τά ἑπόμενα λόγια μας ἔδειχναν πώς 

ἡ καρδιά μας ζεστάθηκε κάπως ἀπό συμπάθεια κι ἐλπίδα. Εἴχαμε 

κι ἐμεῖς ἀφήσει σπίτια κι ἀμπελοχώραφα ἐκεῖ κάτω.
Ἡ τουρκάλα ξαναφάνηκε λίγο μετά τόν πόλεμο. Ἐμεῖς καθόμασταν 

πιά σέ ἄλλο σπίτι, λίγο παραπάνω, ὅμως τήν εἴδαμε μιά μέρα νά 

κάθεται κατατσακισμένη στό κατώφλι τοῦ παλιοῦ σπιτιοῦ μας. 

Ὁ πρῶτος πού τήν εἶδε, ἦρθε μέσα καί φώναξε: «ἡ τουρκάλα!»

Βγήκαμε στά παράθυρα καί τήν κοιτάζαμε μέ συγκίνηση. Παραλίγο 

νά τήν καλέσουμε ἀπάνω στό σπίτι —τόσο μᾶς εἶχε μαλακώσει τήν 

καρδιά ἡ ἐπίμονη νοσταλγία της. Ὅμως αὐτή κοίταζε ἀκίνητη τήν 

κατάγυμνη αὐλή καί τό ἔρημο σπίτι. Μιά ἰταλιάνικη μπόμπα6 εἶχε 

σαρώσει τήν ντουτιά κι εἶχε ρημάξει τό καλοκαμωμένο ξυλόδετο 

σπίτι, χωρίς νά καταφέρει νά τό γκρεμίσει.
Δέν τήν ξανάδαμε ἀπό τότε. Ἦρθε - δέν ἦρθε, ἄγνωστο. 

Ἄλλωστε καί νά 'ρχότανε δέ θά 'βρισκε πιά τό κατώφλι μέ τό ἀφράτο 

μάρμαρο γιά νά ξαποστάσει. Τό σπίτι εἶχε ἀπό καιρό παραδοθεῖ 

σέ μιά συμμορία ἐργολάβων καί στή θέση του ὑψώθηκε μιά πολυκατοικία 

ἀπ' τίς πιό φρικαλέες. Τώρα ἑτοιμάζονται νά τήν γκρεμίσουν οἱ γελοῖοι. 

Ποιός ξέρει τί μεγαλεπήβολο σχέδιο συνέλαβε πάλι τό πονηρό μυαλό τους.
Ἄν γίνει αὐτό, θά παραφυλάγω νύχτα μέρα, ἰδίως ὅταν τό σκάψιμο 

θά ἔχει φτάσει στά θεμέλια, κι ἴσως μπορέσω νά ἐμποδίσω ἤ τουλάχιστο

 νά καθυστερήσω τό χτίσιμο τοῦ νέου ἐξαμβλώματος.7 Τήν προηγούμενη 

φορά εἶχε βρεθεῖ ἐκεῖ στά βάθη ἕνα θαυμάσιο ψηφιδωτό, πού ἄρχιζε 

ἀπ' τό οἰκόπεδο τοῦ δικοῦ μας σπιτιοῦ καί συνεχιζόταν πρός τό σπίτι 

τοῦ Κεμάλ. Τό ψηφιδωτό αὐτό οἱ δασκαλεμένοι ἐργάτες τό 

σκεπάσανε γρήγορα γρήγορα γιά νά μήν τούς σταματήσουν οἱ 

ἁρμόδιοι. Πάντως, τίς ὧρες πού τό ἔβλεπε τό φῶς τοῦ ἥλιου, γίνονταν 

διάφορα σχόλια ἀπ' τήν ἔκθαμβη γειτονιά. Ὅλοι μιλούσανε γιά τήν

 ὀμορφιά καί τήν παλιά δόξα, μά ἀνάμεσα στά δυνατά λόγια καί τίς 

φωνές, ἄκουσα μιά γριά νά σιγολέει: «Στό σπίτι αὐτό καθόταν ἕνας μπέης,

 πού εἶχε μιά κόρη σάν τά κρύα τά νερά. Κυλιόταν κάτω, ὅταν

φεύγανε, φιλοῦσε τό κατώφλι. Τέτοιο σπαραγμό δέν ματαεῖδα».

(Ἡ μόνη κληρονομιά, 1974)

ΟΥΓΓΑΡΙΑ: Η Κυβέρνηση Βάζει ΤΕΛΟΣ στις ΔΗΜΟΣΙΕΣ Παρελάσεις

 

 ΟΥΓΓΑΡΙΑ: Η Κυβέρνηση Βάζει ΤΕΛΟΣ στις ΔΗΜΟΣΙΕΣ Παρελάσεις LGBT

ΟΥΓΓΑΡΙΑ

https://www.youtube.com/watch?v=sHHJEfK9qxM

εκεί θα μετακομίσω!!!... 

Lamprini T. 

όταν γεννιέται ένα μωρό,

 όταν γεννιέται ένα μωρό,

μωρό

γεύεσαι την αιωνιότητα... Τόσο απλά...

(φώτο απ' το ίντερνετ... )

Lamprini T.

3 σε 1...

 

 μικρή έτσι ζωγράφιζα τους φράχτες... δεν τόξερα ότι ήταν απ' την Σουηδία!!!

Σουηδικός φράχτης...

..............


.............
A Little Girl Reading- μικρό κορίτσι που διαβάζει, του 1900, απ' τον Johan Gudmundsen-Holmgreen (Δανός)

................

Αχαράβη και θάλασσα...
(Κέρκυρα)

Lamprini T. 

για τον Νίκο, τον Γαλανό...

 

 

για τον Νίκο, τον Γαλανό... 

Νίκος Γαλανός

δεν μπόρεσα να γράψω κάτι στο ίντερνετ... ή στο φέις... 

ίντερνετ

ήταν τόσο μεγάλη η σιωπή που ήθελα να κρατήσω γι' αυτήν την απώλεια... 

Σιωπή 

Καλή ανάπαυση νάχει... 

Είμαι τυχερή που είδα πόσο γοητευτικός ήταν (γιατί τον είδα δια ζώσης στις ΦΑΛΑΙΝΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ) 

απ' το θεατρικό ΟΙ ΦΑΛΑΙΝΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Υ.Γ..  Τώρα θυμήθηκα ότι τον είχα δει πάλι δια ζώσης και στην ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ, πολύ παλαιότερα... 

Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

με την Αλίκη... αλλά τότε κοιτούσα στην Αλίκη περισσότερο...

ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ

 κι όχι τους υπολοίπους... (σε αυτήν την θαυμάσια παράσταση... )

Lamprini T.